By
Hans
– 4 oktober 2012Posted in: Auto's, Home, Tests
Een van dé belangrijkste nieuwigheden van het jaar, deze nieuwe Clio. Generatie nummer 4 inmiddels en rijper dan ooit.
Inderdaad, hij lijkt aardig gegroeid.
Dat valt eigenlijk nogal mee, hij is 3 centimeter langer en 1 centimeter breder, terwijl de Fransoos de volle 4,5 eenheden lager geworden is. Het is dus vooral een optisch spel, deze Clio is de eerste die de nieuwe vormtaal van hoofdontwerper Laurens Van den Acker rond het lijf gedrapeerd kreeg en die oogt wat boller en gespierder dan voorheen.
Oog in oog is het ook duidelijk dat er nauwelijks sprake kan zijn van een groeistuip. Dat design werkt wel goed overigens, de nieuwe Clio is een knappe verschijning. Vooral in de details, zoals de subtiele plooien rond de achterlichtblokken, de manier waarop merklogo, koelroosters en koplampen een geheel vormen of de gespierde billen boven de achterwielen.
Ook de interieurdesigners mochten hun creativiteit botvieren, in het geval van dit exemplaar zelfs teveel. De vormgeving van de tellerpartij of de ‘zwevende’ middenconsole vinden we zeker oké. De felrode en blinkend zwarte plastics gaven ons echter het gevoel met een stuk speelgoed onderweg te zijn in de plaats van met een serieuze auto. Die middenconsole hangt bovendien niet helemaal vast in zijn hengsels en beweegt aardig mee als je er in een bocht met je knie tegen steunt.
We reden overigens ook met een wat soberder aangefrakt exemplaar en daar is de algemene indruk wel beter. De nieuwe Clio is echter geen topper op het onderdeel bouwkwaliteit.
Het rijden dan?
Twee belangrijke feiten. Ten eerste steunt nummer vier op de onderstelarchitectuur van nummer drie, dus met grosso modo dezelfde combinatie van MacPhersons en torsieas. De sporen staan echter zo’n 3,5 centimeter breder. Belangrijker is dat Renault een goede 100 kilo aan ballast bij het groot vuil heeft gezet.
Dat laat zich duidelijk voelen onderweg. De Clio ligt strak en stabiel op het asfalt en laat zich soepel besturen. De elektrische bekrachtiging kreeg dan ook een veel nauwkeuriger afstelling en heeft bovendien minder stuurbewegingen van doen. Jammer wel dat de ophanging weinig vergevingsgezind is. Daardoor is de Clio wat eendimensionaal strak, waar een Ford Fiesta bijvoorbeeld (de rijdynamische norm in deze klasse) soepeler in zijn veren gaat bij het aansnijden van een bocht.
De 1.5 dCi is een update van de bestaande diesel uit het vorige model. Hij genereert 20 extra newtonmeters, wat in combinatie met het lagere gewicht voor duidelijk betere prestaties zorgt, met een volle seconde winst op de 0-100 km/u. Ook het verbruik is merkelijk lager. Nog spectaculairder is trouwens de 83 g/km-versie van deze motor, op papier de zuinigste auto ter wereld (met verbrandingsmotor). Die hebben we echter niet kunnen testen.
En klopt het dat de nieuwe Clio goedkoper is dan de oude?
De basisprijs is inderdaad lager, voor de 1.2-benzine betaal je nu 13.100 euro, waar dat bij de vorige generatie nog 14.050 was. We hebben het dan over de vijfdeurs, Renault heeft beslist geen driedeursversie meer te bouwen.
ESP is vanaf nu standaard (verplicht volgens de Europese wet), net als een boordcomputer en cruise control. De goedkoopste diesel is de 75 pk-versie van de 1.5 dCi (97 g/km CO2) en die kost 15.200 euro.
Alles bij elkaar is de Clio serieus opgewaardeerd tegenover zijn voorganger, die echt wel aan het verouderen was. Design, kofferruimte, verbruik en wegligging zijn de sterkste punten. Over de materiaalkeuze binnenin en het ophangingscomfort zijn we minder te spreken. Benieuwd wat de vergelijkende test met die andere belangrijke nieuwkomer, de Peugeot 208, binnenkort uitwijst.
Motor: 1461 cc, L4 (turbodiesel), 90 pk bij 4000 opm, 220 Nm bij 1750 opm Transmissie: voorwielaandrijving, manuele vijfbak Prestaties: 178 km/u, 0-100 km/u in 11,7 sec. Normverbruik: 3,4 l/100 km CO2-uitstoot: 90 g/km Prijs: 16.200 euro
bron: autowereld.be
